«آزار و اذیت غیر اخلاقی دختر 18 ساله توسط پسر 7 ساله!» این عنوان آنقدر جذاب هست که هر کاربر اینترنت و مشتری همیشگی اخبار سایت ها و پایگاه های اینترنتی را وسوسه کند برای کلیک کردن و خواندن خبر. گزارشی عجیب از شیطنت های غیرعادی پسری 7 ساله که شاید این سوال را در ذهن بعضی از خوانندگان خبر ایجاد کرده باشد؛ این خبر واقعی است؟!

آیین بزرگداشت شهید «مالکوم لطیف شباز» سه‌شنبه 8 مرداد‌ماه 1392 در بخش «ره‌یافتگان» نمایشگاه قرآن و با حضور «مرضیه هاشمی» گوینده شبکه تلویزیونی پرس‌تی‌وی، «محمدحسین قدیری ابیانه» سفیر سابق ایران در مکزیک، «محمدرضا اسلام جمال گلزاری» و «رضا هاشمی» از دوستان مالکوم شباز برگزار شد.

بنا بر این گزارش، در ابتدای مراسم «جمال طاهری» مدیر بخش ره‌یافتگان طی سخنانی به معرفی مالکوم شباز پرداخت.

«مالکوم لطیف شباز» نوه دختری «مالکوم ایکس» یکی از رهبران مسلمانان آمریکا است. «مالکوم ایکس» فرزند یک کشیش مسیحی بود که همواره با نژادپرستی می‌جنگید. وی همواره از سوی نژادپرستان تعقیب می‌شد که یکبار منزل او را آتش زدند و سرانجام به قتل رسید.

«مالکوم ایکس» در مدرسه در پاسخ به سؤال یکی از معلمان که می‌خواهید چه کاره شود؟ گفت: می‌خواهم وکیل شوم، اما معلم در پاسخ به او گفت تو به این آرزویت نمی‌رسی کاکا سیاه او نیز مدرسه را ترک کرد و به باندهای خلافکار پیوست، مدتی بعد به زندان افتاد و در آنجا با اسلام آشنا شد و به اسلام گروید، چندی بعد هم رهبر مسلمانان آمریکا شد.

استفاده از سرویس دهنده‌های غیرمطمئن می‌تواند هزینه‌های سنگینی را بابت نشت اطلاعات به سازمان ها تحمیل کند. لذا چندی پیش مقرر شد در راستای ساماندهی به سرویس VPN مورد نیاز سازمانها و شرکتها و حمایت از حقوق استفاده کنندگان و نیز جلوگیری از ایجاد اخلال در سرویس کاربران قانونی این تکنولوژی‌ها، طرح ارائه VPN رسمی و قانونی در کشور اعلام شد.

به گزارش ایسنا شبکه‌های اختصاصی و امن برای انتقال اطلاعات سازمانها روی بستر شبکه عمومی اینترنت به عنوان بخشی از کسب و کار سازمانهای بزرگ، موضوعی است که امروزه قابل صرف نظر کردن نیست و اخلال در سرویسهای مبتنی بر این نوع شبکه‌ها، هزینه‌های زیادی را برای سازمان‌ها در پی خواهد داشت. بر این اساس شورای عالی فضای مجازی از آغاز اجرای طرح ارایه وی پی ان قانونی در کشور خبر داد و شروع ثبت نام اشخاص حقوقی از تاریخ 27 بهمن 1391 اعلام و قرار بود ثبت نام اشخاص حقیقی متعاقبا اعلام شود.

به
گفته یکی از پزشکان بیمارستان پای چپ این دختر قطع شده بود و خون زیادی از
او رفته بود. علت درگذشت او نیز خونریزی شدید از ناحیه پا اعلام شده است.

برخی اتفاقات مهم جهان و بلاخص رویداد های به وقوع پیوسته در آمریکا را می‌توان قبل از به وقوع پیوستن شان از طریق رصد رسانه های آمریکایی پیش بینی کرد، مواردی نظیر حمله نظامی به عراق و افغانستان و یا واقعه یازده سپتامبر از جمله این موارد است که پیش از وقوع توسط فیلم ها، بازی های رایانه و دیگر رسانه های امریکایی به شکل مستقیم و غیر مستقیم مطرح شده بودند. حادثه تروریستی اخیر بوستون آمریکا نیز از این دایره خارج نمی باشد و با کمی تعمق و تجسس در آن می‌توان به پالس های رسانه های آمریکا و آماده سازی غیرمستقیم مردم برای وقوع چنین رویدادی پرده برداشت.

 

نزدیک به سه ماه قبل در یکی از سریال های آمریکایی به نام "نیکیتا" که هم اکنون فصل جدید آن در حال پخش است، در قسمتی به نام با آتش(With Fire) به شکل غیر مستقیم حادثه بوستون به تصویر کشیده شده است، حال آنکه واقعه تروریستی بوستون چندی پیش روی داد و جالب تر آنکه سبک عملیات تروریستی در سریال نیکیتا مانند واقعه تروریستی بوستون آمریکا به شکل کور و تنها برای هراس صورت گرفته است اما نکته قابل توجه در این ارتباط آماده سازی رسانه ای برای اقناع افکار عمومی است تا سیاست های کلان آمریکا تضمین مناسبی برای اجرا داشته باشند.

 

با نیم نگاهی به سیر رسانه ای آمریکا در موضوعات تروریستی و بویژه سریال نیکیتا روحیه اگرشنیسم(Aggressionism) در ایالات متحده آمریکا را بررسی می کنیم.

همه چیز از یک عکس فضایی پشت ویترین مغازه ای در اهواز شروع شد. «دارا» 9 ساله، دست مادرش را گرفته بود و در خیابان های تفتیده اهواز راه می رفت که یک عکس فضایی ساختگی روی جلد مجله کیهان بچه ها. نگاهش را به خود جلب کرد. از آنجا بود که دارا عاشق داستان های علمی – تخیلی شد. بعد از آن رفت سراغ خواندن کتاب های ژول ورن و بقیه کتاب های علمی – تخیلی که در بازار کتاب جا خوش کرده بودند

برای شروع می خواهیم درباره خودتان و گذشته تان بیشتر بدانیم. یعنی زمانی که در ایران بودید؟

- من دارا صباحی هستم و در سال 1337 به دنیا آمدم. ما تا 15 سالگی من یعنی سال 1352 خورشیدی در ایران بودیم اما بعد از آن، چون پدرم می خواست دکترایش را بگیرد به آمریکا رفتیم و من ادامه درس هایم را در آمریکا گذراندم. دو سال آخر دبیرستان را در کالیفرنیا بودم و در سال 1360 خورشیدی لیسانسم را در رشته راه و ساختمان از دانشگاه UCLA گرفتم. همیشه در ذهنم می گذشت که روزی نویسنده داستان های علمی – تخیلی خواهم شد. هنوز هم دوست دارم داستان های علمی – تخیلی بنویسم چرا که آشنایی ام با دانش فضایی بیشتر از راه داستان های علمی – تخیلی بود و خودم هم فکر می کردم یک روز نویسنده بشوم اما راستش هیچ وقت فکر نمی کردم روزی در سازمانی کار کنم که خودش سفینه به فضا می فرستد!