پادشاهی بود که فقط یک چشم و یک پا داشت. پادشاه به تمام نقاشان

قلمرو خود دستور داد تا یک پرتره زیبا از او نقاشی کنند. اما هیچکدام

نتوانستند؛ آنان چگونه می‌توانستند با وجود نقص در یک چشم و یک پای پادشاه،

نقاشی زیبایی از او بکشند؟

سرانجام یکی از نقاشان گفت که می‌تواند این کار را انجام دهد و یک تصویر

کلاسیک از پادشاه نقاشی کرد. نقاشی او فوق‌العاده بود و همه را غافلگیر

کرد. او شاه را در حالتی نقاشی کرد که یک شکار را مورد هدف قرار داده بود؛

نشانه‌گیری با یک چشم بسته و یک پای خم شده.

چرا ما نتوانیم از دیگران چنین تصاویری نقاشی کنیم؛ پنهان کردن نقاط ضعف و برجسته ساختن نقاط قوت آنان.